Խամրած աստղերի ստվերներով

Խամրած աստղերի ստվերներով է
հեռավորությունը ստվերվում,
իսկ ես դեռ կանգնած եմ պտտվող մոլորակի ուղիղ կենտրոնում՝
մենակ եմ,
կամ այդպես եմ զգում՝
կարևոր չէ:
Խաչվող փողոցների ամեն անկյունում,
խամրած աստղերի փոշին է կատուների վրա.
լուսնոտ են դարձել ամենքը,
կուրորեն վազում են՝պտտվում մոլորակի ուղիղ կենտրնում:
Լպիրշ կատուների պես
պիրկ մարմիններն են հոշոտում իրար:
Իսկ ե՞ս:
Ո՞վ է ինձ հոշոտում:
Քանի՞ տարվա հնություն ունի վրայիս փոշին:
Ես քայլ չեմ արել.
կանգնած եմ պտտվող մոլորակի ուղիղ կենտրոնում,
խաչված եմ ճանապարհների մեջտեղում.
վրաս է մի ափաչափ աստղափոշի, իսկ
ստվերացած մարմինս հեռուներում է՝
պտտվող մոլորակի ուղեծրից դուրս…

Աստղիկ ՍԱՐԳՍՅԱՆ