Միջազգային իրավունքի համաձայն, հայերի դեմ Օսմանյան Թուրքիայում 1915 թվականին իրագործված ոճիրը, որպես Ցեղասպանություն պաշտոնապես ընդունել եւ դատապարտել են.
Ուրուգվայն առաջինն է Հայոց ցեղասպանությունը պաշտոնապես ընդունել եւ դատապարտել: 1965 թվականի ապրիլի 20-ին Ուրուգվայի Սենատի Գլխավոր ասամբլեան եւ ներկայացուցիչների պալատը “Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակման օրվան նվիրված” օրինագիծ են ընդունել:

Կիպրոսի հայ համայնքի ներկայացուցիչ Արամ Քալաջյանի նախաձեռնությամբ 1982 թվականին երկրի խորհրդարանը պաշտոնապես ճանաչել է 1915 թվականի Ցեղասպանության փաստը:

Արգենտինայի Սենատը 1988 թվականի ապրիլի 22-ին Ցեղասպանությունը որպես մարդկության դեմ իրագործվող հանցանք ճանաչող որոշում է ընդունել:

Իսկ Հայոց ցեղասպանության 96-րդ տարելիցի նախօրեին՝ 2011 թվականին, Արգենտինայի խորհրդարանի վերին պալատը’ սենատորներ Դանիել Ֆիլմուսի, Ռուբեն Ժուստինիանիի, Էրնեստո Սանսի և Սոնիա Էսկուդերոյի նախաձեռնությամբ ընդունել է հայտարարություն, որով կրկին անգամ դատապարտում է Մեծ եղեռնի հեղինակներին:

Ռուսաստանի Պետդուման 1995 թվականի ապրիլի 14-ին’ 1915-1922 թվականներին Ցեղասպանություն իրագործողներին դատապարտող եւ ապրիլի 24-ը Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի օր ճանաչող հռչակագիր է ընդունել:

Կանադայի խորհրդարանը 1996 թվականի ապրիլի 23-ին Քվեբեկի խորհրդարանականների խմբի ներկայացմամբ Ցեղասպանությունը դատապարտող բանաձեւ է ընդունել: Իսկ արդեն 2004 թվականին Կանադայի խորհրդարանի հանրային պալատը ճանաչել է Օսմանյան Թուրքիայի կողմից իրագործած Հայոց ցեղասպանությունը:

Հունաստանի խորհրդարանը 1996 թվականի ապրիլի 25-ին’ 1915 թվականի ապրիլի 24-ը Օսմանյան Թուրքիայի կողմից իրականացված Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակման օր ճանաչելու մասին որոշում է ընդունել:

2000 թվականի ապրիլի 3-ին Հայոց ցեղասպանության ճանաչման հարցը քննարկվել է Իտալիայի խորհրդարանում:

2012 թվականի փետրվարի 18-ին իտալական խոշորագույն Թուրին քաղաքի քաղաքային խորհուրդը միաձայն ճանաչել է Հայոց Ցեղասպանությունը: Բացի այդ քաղաքային խորհուրդը բանաձեւ է ընդունել, որով կոչ է արել Եվրախորհրդարանին’ նույն կերպ վարվել, որպեսզի Եվրամիության անդամագրությանը հավակնող Թուրքիան նույնպես ճանաչի Ցեղասպանությունը:

Այսպիսով, Իտալիայում Ցեղասպանությունը ճանաչած նահանգների (4) եւ քաղաքների (60) ընդհանուր թիվը հասել է 64-ի:

Լիբանանի Ազգային խորհուրդը 1997 թվականի ապրիլի 3-ին բանաձեւ է ընդունել, որում ապրիլի 24-ը ճանաչել է հայ ժողովրդի ողբերգական կոտորածի հիշատակման օր: Բանաձեւը կոչ է անում Լիբանանի ժողովրդին’ ապրիլի 24-ին միասնական լինել հայ ժողովրդի հետ: Իսկ 2000 թվականի մայիսի 12-ին Լիբանանի խորհրդարանը ճանաչել եւ դատապարտել է Օսմանյան Թուրքիայի կողմից իրականացված Ցեղասպանությունը:

Հարավավստրալական Նոր Ուելս նահանգի խորհրդարանը, ընդառաջ գնալով տեղի հայ համայնքին, 1997 թվականի ապրիլի 17-ին դատապարտել է Օսմանյան կայսրությունում իրականացված դեպքերը, որակելով դրանք որպես 20-րդ դարի առաջին ցեղասպանություն եւ ապրիլի 24-ը հռչակել Հայոց եղեռնի զոհերի հիշատակման օր’ կոչ անելով Ավստրալիայի խորհրդարանին Ցեղասպանության պաշտոնական ճանաչման համար քայլեր ձեռնարկել: 2009 թվականի մարտի 27-ին Հարավային Ավստրալիայի խորհրդարանը Ցեղասպանությունը դատապարտող նոր բանաձեւ է ընդունել:

Բելգիայի Սենատը 1998 թվականին մարտի 26-ին 1915 թվականի Ցեղասպանությունը ճանաչող բանաձեւ է ընդունել եւ դիմել է ներկա Թուրքիայի կառավարությանը’ Ցեղասպանությունն ընդունելու կոչով: Բելգիայում Հայոց ցեղասպանության պատմական փաստը ժխտելու համար քրեական պատասխանատվություն է սահմանված։ Պատիժը՝ 45 հազար եվրոյից մինչեւ մեկ տարվա ազատազրկում:

Ֆրանսիայի Ազգային խորհուրդը 1998 թվականի մայիսի 29-ին 1915 թվականի Ցեղասպանությունը ճանաչող օրինագիծ է ընդունել: 2000 թվականի նոյեմբերի 7-ին բանաձեւի ընդունմանը կողմ է քվեարկել Ֆրանսիայի Սենատը: Սակայն սենատորները որոշ չափով փոփոխել են բանաձեւի տեքստը, փոխարինելով սկզբնական’ “Ֆրանսիան պաշտոնապես ճանաչում է Օսմանյան Թուրքիայում հայերի ցեղասպանության փաստը”‘ “Ֆրանսիան պաշտոնապես ընդունում է, որ հայերը 1915 թվականին Ցեղասպանության զոհ են դարձել” տեքստով: 2001 թվականի հոկտեմբերի 18-ին Ֆրանսիայի ազգային ժողովը միաձայն ընդունել է Ցեղասպանությունը ճանաչող բանաձեւը: Իսկ 2006 թվականի հոկտեմբերին ընդունված օրինագծի համաձայն, Հայոց ցեղասպանությունը ժխտելու համար քրեական պատասխանատվություն է սահմանվել:

2011 թվականի դեկտեմբերին Ֆրանսիայի Սենատն ընդունել է Հայոց ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնող օրինագիծը, սակայն երկրի Սահմանադրական խորհուրդը չեղյալ է հայտարարել այն: Հեղինակները աշխատում են նոր օրինագծի շուրջ:

Շվեդիայի խորհրդարանը 2000 թվականի մարտի 29-ին հաստատել է արտաքին հարաբերությունների խորհրդարանական հանձնաժողովի կողմից ներկայացված դիմումը, որը դատապարտում եւ ճանաչում է 1915 թվականին թուրքերի իրագործած ոճիրը: Իսկ 2010 թվականի մարտին խորհրդարանը բանաձեւ է ընդունել Ցեղասպանության ճանաչման մասին:

Մեծ Բրիտանիա. Ուելսի Ազգային ժողովը 2002 թվականին ընդունել է Հայոց ցեղասպանության փաստը:

2003թ. դեկտեմբերի 16-ին Շվեյցարիայի խորհրդարանը ճանաչել է Ցեղասպանությունը։ Պատմական փաստը ժխտելու համար Շվեյցարիայում քրեական պատասխանատվություն է սահմանված:

Նիդերլանդներ. Հոլանդիայի խորհրդարանը ճանաչել է Ցեղասպանությունը 2004 թվականին:

Սլովակիայի խորհրդարանը Ցեղասպանության փաստը ճանաչել է 2004 թվականին:

Գերմանիայի Բունդեստագը 2005 թվականին առանց կրկնակի քննարկման, միաձայն ընդունել է “1915 թվականի ապրիլի 24-ի կոտորածի 90-ամյակի կապակցությամբ հայերի հիշատակման օրվա” բանաձեւը, որում նշվում է, որ Գերմանիան պետք է աջակցի թուրքերի եւ հայերի համերաշխությանը: Փաստաթղթում նախորդ դարասկզբի Օսմանյան կայսրությունում տեղի ունեցած իրաարձությունները չեն որակվում “Ցեղասպանություն” տերմինով, սակայն այնտեղ մի պարբերություն կա, որտեղ ասվում է, որ միջազգային պատմաբանները տեղի ունեցածը անվանում են “Հայոց ցեղասպանություն”:

Վենեսուելայի խորհրդարանը Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող բանաձեւն ընդունել է 2005 թվականի հուլիսի 14-ին: Հայ համայնքի նախաձեռնությամբ փաստաթուղթը խորհրդարանի քննարկմանն են ներկայացրել պատգամավոր Հուգո Մորալեսը եւ փաստաբան Ժանետ Մադրիսը:

Լիտվայի խորհրդարանը Օսմանյան կայսրությունում տեղի ունեցած դեպքերը դատապարտող բանաձեւ ընդունել է 2005 դեկտեմբերին: Բանաձեւն ընդունվել է ձայների մեծամասնությամբ, որի օգտին քվեարկել է Լիտվայի խորհրդարանի 48 պատգամավոր, երեք պատգամավոր ձեռնպահ է մնացել քվեարկությունից, դեմ ձայներ չեն եղել: Քննարկման ժամանակ պատգամավորները նշել են, որ պատմական փաստերը ժխտելն անիմաստ է եւ անհնար:

Չիլիի Սենատը 2007 թվականի հուլիսին միաձայն որոշում է կայացրել, որում կառավարությանը կոչ է անում’ աջակցել հայ ժողովրդին եւ դատապարտել նրա դեմ իրականացված Ցեղասպանությունը:

Բրազիլիայի ամենամեծ նահանգի’ Սան Պաուլոյի օրենսդիր խորհուրդը 2006 թվականին ապրիլի 24-ը “1915 թվականին ցեղասպանությանը զոհ գնացած միլիոն ու կես հայերի հիշատակման օր” ճանաչելու մասին օրենք է ընդունել: Օրենքը, որով ըստ էության ճանաչվում է Ցեղասպանությունը, Սան Պաուլոյի խորհրդարանն ընդունել է միաձայն: Բրազիլական հաջորդ նահանգը, որի խորհրդարանում կրկին միաձայն ընդունվել է Ցեղասպանությունը ճանաչող օրենք, Սեարան է:

ԱՄՆ-ի 50 նահանգից 42-ը պաշտոնապես ընդունել եւ դատապարտել է Ցեղասպանությունը եւ ապրիլի քսանչորսը հռչակել Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի օր:

2000 թվականի հոկտեմբերի 4-ին ԱՄՆ-ի Կոնգրեսի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովը ընդունել է № 596 բանաձեւը, որով ընդունում է 1915–1923 թվականներին Օսմանյան Թուրքիայում հայերի նկատմամբ իրագործված ցեղասպանությունը: 2007 թվականի հոկտեմբերի 10-ին ներկայացուցիչների պալատի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովը 27 կողմի եւ 21 դեմ ձայնով ընդունել է բանաձեւը, սակայն Ջորջ Բուշի վարչակազմը վետո է դրել այն ԱՄՆ Սենատի օրակարգ մտցնելու վրա։ 2009 թվականի մարտի 19-ին ԱՄՆ-ի Կոնգրեսը հայերի Ցեղասպանությունը ճանաչող նոր’ 252-րդ բանաձեւ է ներկայացվում: 1915 թվականին Օսմանյան կայսրությունում իրականացված Հայոց ցեղասպանության փաստը ճանաչելու վերաբերյալ բանաձեւը ԱՄՆ-ի Կոնգրեսի ներկայացուցիչների պալատի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողով ընդունեց 2010 մարտի 4-ին:

2010-ի փետրվարի 26-ին Իսպանիայի Կատալոնիայի մարզի խորհրդարանը միաձայն որոշում է ընդունել Հայոց Ցեղասպանությունը ճանաչելու մասին:

Վատիկանում Հովհաննես Պողոս 2-ը Հռոմի առաջին պապն էր, որ ընդունեց եւ դատապարտեց 1915 թվականի իրադարձությունները:

Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչվել եւ դատապարտվել է բազմաթիվ ազդեցիկ միջազգային կազմակերպությունների կողմից, ինչպիսիք են օրինակ’ Եվրախորհուրդը, Եկեղեցիների համաշխարհային խորհուրդը:

1987 թվականի հուլիսի 18-ին ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների ենթահանձնաժողովը եւ Եվրախորհրդարանը 1915 – 1917 թվականներին Օսմանյան կայսրությունում Հայոց ցեղասպանության փաստը ճանաչելու եւ Թուրքիայի վրա ճնշում գործադրելու նպատակով Եվրամիությանը դիմելու որոշում է կայացրել: 1987 թվականի հուլիսի 18-ին Եվրախորհուրդը որոշում է կայացրել, ըստ որի ժամանակակից Թուրքիայի կողմից Ցեղասպանության փաստի ժխտումը չհաղթահարված խոչընդոտ է Թուրքիայի’ Եվրամիությանն անդամագրվելու ճանապարհին: