«Փաստ». Հան­րու­թյունը սկսում հստակ ըն­կա­լել՝ ով ով է, որն է ընդ­դի­մու­թյուն, որն է հա­ճա­խորդ

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Այն օրակարգը, որը քաղաքական մեծամասնությունը բերել էր խորհրդարան ու անցկացնում էր «բլից-կրիգով», բավականին հետաքրքիր եզրակացությունների կարող է հանգեցնել: Այսօրվա պայմաններում, երբ համավարակի, ինչպես նաև խորացող սոցիալ-տնտեսական ճգնաժամի մեջ ենք, ՍԴ-ի խնդիրը քաղաքական օրակարգային հարց դարձնելն առնվազն տարօրինակ է ու տարատեսակ կասկածներ է առաջացնում: «Փաստի» հետ զրույցում նման տեսակետ հայտնեց քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանն ու երկու տարբերակ առանձնացրեց:

«Առաջինն այն է, որ իշխանությունը պարզապես արհեստական քաղաքական օրակարգով փորձում է շեղել քաղաքական դաշտի ու ակտիվ զանգվածների ուշադրությունը վերոնշյալ իրական խնդիրներից: Երկրորդը շատ ավելի տխուր ու մտահոգիչ է. այնուամենայնիվ, հարց է առաջանում` ինչո՞վ է պայմանավորված ՍԴ-ն գրավելու հրատապությունը: ՍԴ-ում այդ ի՞նչ հարցեր պետք է քննարկվեն ամենամոտ ապագայում, այս կամ այն ոլորտին առնչվող ի՞նչ որոշումներ պետք է ընդունի իշխանությունը, որոնք կարող են Հրայր Թովմասյանի գլխավորած ՍԴ-ի կողմից չընդունվել կամ տապալվել:

Ռազմավարական, պետության համար կարևոր ի՞նչ լուծումներ են նախապատրաստվում ընդունել, որի պայմաններում, ամեն դեպքում, փորձում են երաշխավորել ՍԴ-ի հլու-հնազանդ պահվածքը:

Շատ ավելի մտահոգիչ է երկրորդ վարկածը, և կասկածելի տարբեր թեմաներ են առաջ գալիս: Այն, որ այսօրվա իշխանությունը իշխանության բոլոր ճյուղերը, հետագայում նաև չորրորդ իշխանությունն է փորձելու վերահսկողության տակ վերցնել, այդ հարցում կասկած չկա:

Այն, որ ամեն ինչի վրա իրենց իշխանությունը տարածելու մոլուցք ունեն, դա ևս ակնհայտ է: Բայց մինչև հիմա անհասկանալի է, թե ինչո՞ւ է թիրախավորվում նախևառաջ ՍԴ-ն, այլ ոչ թե, օրինակ` եռաստիճան դատական համակարգը, որտեղ, եթե հավատանք, որ մեզ մոտ կան անկախ դատավորներ, երբեմն խնդիրներ են ստեղծում իշխանությունների համար: Ամեն դեպքում, ՍԴ-ի դերը մեր երկրում ազդեցության առումով ամենաառաջնայինը չի եղել: Ու նաև այս առումով մտածելու բան կա, թե ինչու են այսքան հապճեպ փորձում հենց ՍԴ-ին տիրանալ»,-ասաց քաղտեխնոլոգը:

Այս համատեքստում խոսելով նախագահի, ինչպես նաև խորհրդարանական ընդդիմության դերի ու քայլերի մասին՝ Վիգեն Հակոբյանը նախ ընդգծեց.

«Ինչ վերաբերում է նախագահի ինստիտուտին ու մասնավորապես նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող անձին, ինձ այլևս որևէ բան առանձնապես չի զարմացնում: Այնպիսի տպավորություն է, որ այն մարդիկ, ովքեր Արմեն Սարգսյանին Լոնդոնից բերել ու նշանակել են այդ պաշտոնին, իրեն հրահանգ են տվել ցանկացած գնով, նույնիսկ վրավորանքները կուլ տալով, սեփական լիազորությունները կրճատելու մասին օրենքներ ստորագրելով՝ մնալ այդ պաշտոնին՝ ելնելով, միգուցե, ինչ-ինչ նպատակներից:

Ընդհանուր առմամբ, այստեղ էլ են հարցեր առաջանում: Միգուցե տվյալ դեպքում Նիկոլ Փաշինյանն ունի՞ ինչ-որ լծակներ, որոնցով կարողանում է ազդել Ա. Սարգսյանի վրա, ինչը ստիպում է նրան կուլ տալ բոլոր տեսակի վիրավորանքները և իշխանության գործողությունները, որոնք բացահայտորեն վարկաբեկում են թե՛ նախագահին, թե՛ նախագահի ինստիտուտը: Այստեղ էլ այլ հարց է առաջանում՝ Նիկոլ Փաշինյանն ի՞նչ լծակ ունի Ա. Սարգսյանի առումով: Եվ, կամա թե ակամա, նորից հիշում ենք լեգիտիմության խնդիրը՝ կապված քաղաքացիության հետ: Միգուցե գաղտնիքն այդտե՞ղ է»,-ասաց մեր զրուցակիցը:

Անդրադառնալով խորհրդարանական ընդդիմությանը ու հաշվի առնելով ՍԴ դիմելու հնարավորությունը՝ նա շեշտեց, որ այս դեպքում ԲՀԿ-ն իր հնարավորություններից լիակատար փորձում էր օգտվել:

«Բայց ԼՀԿ-ն հարազատ մնաց իր պսևդոընդդիմություն ոճին: Եթե ասեմ՝ երեկվա որոշումն ինձ համար անսպասելի էր, այդպես չէ, մյուս կողմից՝ դա, իհարկե, ինքնաոչնչացնող քայլ էր:

Առհասարակ, վերջին շրջանում թե՛ իշխանական, թե՛ ընդդիմադիր դաշտում տեղի ունեցող զարգացումները բավականին դրական գործընթացներ են այն տեսանկյունից, որ դաշտը մաքրվում է, ջրերը պարզվում են. այսինքն, ընդդիմադիր դաշտի գլխավոր խաղացողները վերջնականապես սկսում են հասկանալ, թե ում հետ կարելի է գործ բռնել, ում հետ՝ ոչ: Նաև հանրությունն է սկսում հստակ ընկալել՝ ով ով է, որն է ընդդիմություն, որն է հաճախորդ և այլն:

Ընդհանուր առմամբ, իրական գործընթացները դեռ նոր են սկսվում, հիմա, այսպես ասենք, սանիտարական ժամ է. այս կամ այն քաղաքական ուժի մասին շատ միֆեր, շատ լեգենդներ ու առասպելներ ամեն օր փուչիկի պես տրաքում են: Ոմանց գերհզոր լինելու մասին միֆերն են տրաքում, ոմանց ընդդիմադիր լինելու միֆերը և այլն: Այս գործընթացը դեռ շարունակվելու է, որովհետև, ընդհանուր առմամբ, հիմա դեռ գլխավոր «մարտերը» չեն սկսվել, սա ընդամենը, ինչպես ասում են, «разведка боем» է:

Միևնույն ժամանակ պետք է ասեմ, որ այդ ամենը բավականին թափանցիկ է, ու փուչիկները հեշտ են տրաքում, իսկ կեղծ նախագծեր լինելու բացահայտումներն ուղղակի օգուտ են տալիս. դաշտը մաքրվում է, ընտրազանգվածները, որոնք կլանվում էին որոշ նախագծերի կողմից, ազատվում են: Նրանք սկսելու են գնալ դեպի իրական ընդդիմադիր քաղաքական ուժեր, որոնք հիմա ձևավորվում են և ոչ մի կապ չունեն ո՛չ ներկաների, ո՛չ նախկինների հետ:

Կարծում եմ՝ իշխանության համար հիմնական պայքարը ոչ թե նախկինների հետ է լինելու, այլ այն ուժերի, որոնք ապագայի այլընտրանքն են լինելու և որոնց որևէ ձևով չես կարող վարկաբեկել՝ կապելով նախկինների հետ»,-ընդգծեց մեր զրուցակիցը:

Խոսելով ընդհանուր ներհայաստանյան իրավիճակից, անդրադառնալով արտաքին ազդակներին ու քաղաքական օրակարգի բովանդակությանը՝ քաղտեխնոլոգը նախ ընդգծեց, որ իշխանությունը տապալել ու շարունակում է տապալել գլխավոր մարտահրավերներին դիմակայելու ուղղությամբ տարվող քաղաքականությունը:

«Այսօրվա քաղաքական օրակարգը որևէ աղերս չունի ՀՀ-ի առջև կանգնած իրական մարտահրավերների հետ: Իշխանությունը որևէ լուրջ ծրագիր չունի, թե ինչպես պետք է դուրս գա այս ամենի տակից: Մենք այսպես առհասարակ ոչ մի տեղ չենք գնում: Լավագույն դեպքում ստագնացիայի ռեժիմում ենք: Եթե հիմա փոսում չենք, լավագույն դեպքում փորձում ենք կանգնել ինչ-որ տեղ՝ փորձելով ինչ-որ կերպ կանգնեցնել գահավիժումը: Խոսքը և՛ հումանիտար աղետի, և՛ սոցիալ-տնտեսական իրավիճակի մասին է:

Հեղափոխությունը արտաքին աշխարհին թանկ վաճառելու բոլոր ճիգերը հենց առաջին րոպեից էլ չստացվեցին: Չստացվեց կոնվերտացիայի ենթարկել քաղաքական կապիտալը: Թավշյա հեղափոխություն կոչվող քաղաքական նախագիծը չստացվեց վերածել նաև ներդրումների, քաղաքական, աշխարհաքաղաքական ինչ-որ դիվիդենտների: Մենք այսօր միջազգային լուրջ դիվիդենտներ չունենք:

Աշխարհը հասկացրեց, որ իրեն այդքան էլ չի հետաքրքրում այդ նախագիծը, լավագույն դեպքում ասաց՝ ինչ արել, ձեզ համար եք արել: Բացի համաշխարհային որոշ լիբերալ շրջանակներից, որոնք սովորաբար ասոցացվում են գլոբալիստների հետ, աշխարհի որևէ կենտրոն հետաքրքրություն չի ցուցաբերում:

Աշխարհի հետ մեր հարաբերությունները ևս բացարձակ «ստագնացիայի» ռեժիմում են: Սկսած մեր ռազմավարական դաշնակցից՝ վերջացրած ԱՄՆ-ով»,-ասաց փորձագետը՝ անդրադառնալով հայտնի մի քանի իրողությունների ու օրերս արված հայտարարություններին, որոնք վկայում են նաև ԵՄ-ի, հարևան Վրաստանի, Իրանի, ինչպես նաև Չինաստանի հետ ունեցած խնդիրների մասին:

Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում:

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում