Ինչու՞ է պետությունն այդքան անտրամաբանական որոշում կայացնում

Եկամտահարկի վերադարձի օրենքի չեղարկումը չի ենթարկվում որևէ մաթեմատիկական կամ տրամաբանական քննադատության:

Ոնց հասկացա, օրենքը փոխելու հիմնական հիմնավորումն այն է, որ Երևանում, հատապես կենտրոնում, շինարարությունն ակտիվ է, իմաստ չունի խրախուսել: Կամ կենտրոնում առանց այդ էլ շենքերը խիտ են, էլ ինչու հարկային արտոնություն տալ:

Եթե ուզում եք կենտրոնում շենքերը խիտ չլինեն, շինարարական լիցենզիա մի տվեք կամ քիչ տվեք, ոչ թե հարկային արտոնությունը հանեք:

Մաթեմատիկայի տեսանկյունից, եթե նայենք, պատկերն ավելի պարզ կլինի: Պատկերացրեք կա հարթ տարածություն, որտեղ եկամտահարկի վերադարձի պատճառով կառուցապատողը որոշում է շենք սարքել, բաղկացած 300 բնակարանից:

Ի՞նչ ուներ պետությունը այդ տարածքից նախկինում՝ ոչինչ, հիմա՞ ինչ ունի: Հիմա ամեն տարի այդ 300 բնակարանները գույքահարկ են վճարում: Պետությունը եկամտահարկ է վերադարձրել, պայմանական ասած 1 միլիարդ դրամի, իսկ գույքահարկ ստանալով այդ գումարը պետությունը հետ կստանա, ասենք 7 կամ 10 տարում: Բայց սա դեռ ամենը չէ:

Պատկերացրեք ներկ արտադրող հայկական ընկերություններից մեկն է, որը այդ շենքի 300 բնակարանի համար 10 տոննա ավել ներկ է արտադրում ու դրան համապատասխան ավել հարկեր է վճարում, դուռ կամ կահույք արտադրող ընկերությունը 300 բնակարանի համար ավել արտադրանք է տալիս՝ էդքան ավել աշխատանք տալով աշխատակիցներին, պլյուս էդքան ավել հարկ է վճարում: Կամ սալիկներ ներկրող ընկերությունն այդ 300 բնակարանի համար 1 միլիարդ դրամի ավել սալիկ է ներկրում, վճարելով հարկերը և այլն, տրամաբանությունը հասկացաք:

Դեռ չեմ հաշվում շինարաության հաշվին այլ ոլորտների զարգացումը, որպես մուլտիպլիկացիոն էֆեկտի հետևանք:

Այսինքն պետությունը իր ետ տված եկամտահարկը շատ ավելի շուտ է հետ ստանում, քան գույքահարկով կստանար՝ 10 տարվա փոխարեն 5 կամ 3 տարում: Իսկ դրանից հետո պետությունը մենակ շահում է:

Ես շատ մոտավոր հաշվարկ արեցի, վստահ եմ կառուցապատողներն ավելի մանրամասն ու ճշգրիտ թվեր ունեն, բայց տրամաբանությունը ներկայացնելու համար սա էլ բավարար է:

Հիմա հարց, ինչու՞ է պետությունն այդքան անտրամաբանական որոշում կայացնում, որ ուզում է հանել եկամտահարկի ետվեադարձի օրենքը, երբ պետության շահն այլ բանի մասին է հուշում:

Վահրամ ՄԻՐԱՔՅԱՆ