Նադալ. Երբեք չեմ մտածել թենիսից հեռանալու մասին

Իսպանական Բանկի տեղեկատվական բաժնի տնօրեն Սաբադել Ռամոն Ռիվեյրայի հետ հետաքրքիր զրույցում աշխարհի հինգերորդ ռակետ Ռաֆայել Նադալը պատմել է վերջին հաջողությունների, «Մեծ Սաղավարտում» հաղթելու ծրագրերի, թենիսի ավանդույթների, Օլիմպիական խաղերի և այլնի մասին:

-Ռաֆայել, ինչպե՞ս եք Ձեզ զգում Մոնտե-Կարլոյի հաղթանակից հետո և առհասարակ, ի՞նչ սպասելիքներ կան:

-Ինձ լավ եմ զգում: Ավելի լավ, քան անցյալ տարի, սակայն, եթե այս զգացողություններն ամեն անգամ հաղթանակից չեն ծնվում, մի փոքր վատ ես զգում, դրա համար էլ այս շրջանն ինձ համար շատ կարևոր էր և ապացուցողական: Ինչ վերաբերում է սպասելիքներին՝ փորձում եմ ամեն անգամ հաջորդ խաղի մասին մտածել, ոչ թե եզրափակիչների, քանի որ մրցակցային բոլոր փուլերը բարդ են և հենց հաջորդ փուլն է առաջիկա նպատակդ: Նույնիսկ անհաղթելի Նովակ Ջոկովիչն է պարտվել Մոնտե-Կարլոյի առաջին փուլում: 

-Ծրագրերում կա՞ «Մեծ Սաղավարտի» մրցանակ նվաճելու կետը, «Ռոլան Գարրոսը» սարերի հետևում չէ:

-Դեռևս չեմ ցանկանում մտածել Ֆրանսիայի Բաց առաջնության մասին: Առջևում Մադրիդի և Հռոմի մրցաշարերն են, թեև, անխոս, մեծ ցանկություն ունեմ «Մեծ Սաղավարտի» տիտղոս նվաճելու: Հիմա իմ խնդիրն ավելի լավ հանդես գալն է:

-Անցյալ տարվա համեմատ ի՞նչ է փոխվել:

-Անցյալ տարի նյարդերս ու շնչառությունս չէի կառավարում, իսկ անհանգստությունն ու երբեմն նաև ճնշվածությունը թույլ չէին տալիս որակյալ և ճիշտ խաղ ցույց տալ: Հարկ եղավ հաղթահարել դա, ասել ինքս ինձ. «Սա պարզապես թենիս է»: Դա այն աշխատանքն է, որ թույլ է տալիս աստիճանաբար կատարելագործվել: Ես այն մարդկանցից եմ, ովքեր հեռահար նպատակների համար են աշխատում:

-Եվ Դուք շարունակո՞ւմ եք աշխատել այդ ուղղությամբ:

-Այո, քանի որ աշխատանքս ուղղված էր նրան, որ նորից կորտ դուրս գայի, ինձ լավ զգայի: Երբ հասկանում ես, որ ստանում ես դա, միանգամից միջինից բարձր արդյունք է ի հայտ գալիս: Անցյալ տարվա «US Open»-ից հետո կարողացա հասնել դրան, իսկ այս տարի՝ Ինդիան-Ուելսում և Մոնտե-Կարլոյում, որտեղ հոգեբանորեն շատ լավ էի պատրաստված:

-Իսկ անհաջողության պահերին մտածե՞լ եք ամեն բան թողնելու մասին:

-Երբեք թենիսից հեռանալու մասին չեմ մտածել: Միշտ ձգտում եմ դրական ուղղությամբ մտածել, իսկ կյանքի դժվարին պահերին պարզապես պատկերացնում եմ այն ժամանակները, երբ ամեն բան նորից լավ կլինի: Ես ուզում եմ պայքարել ու ջանալ, բայց եթե ոչինչ չի փոխվում, պետք է մի փոքր սպասել և մեկ ամիս չմարզվել: Տարվա ընթացքում ամեն բան ավելի լավ դասավորվեց:

-Աջից հարվածը Ձեր ուժեղ կողմն է, և դրանով Դուք հետ վերականգնեցիք նախկին հզորությունը: Սա գործերի հաջող ընթացքի վկայությո՞ւն է:

-Ագրեսիվ խաղը, կորտի խորքը գնալն է վկայությունը, որ գործերը լավ են ընթանում: Դա պատահականություն չէ: Ինչ վերաբերում է աջից հարվածներին, թերևս կարող եմ ավելացնել: Հաղթում եմ, թե պարտվում խաղի ընթացքում, միևնույն է՝ շարունակում եմ ուժեղ հարձակվել աջ կողմով:

-Նոր սերնդի միտումը հզոր հարվա՞ծն է:

-Գրունտային կորտում դա այնքան էլ նկատելի չէ, բայց արագ ծածկույթի վրա նոր սերունդն ագրեսիվ վարքագիծ է դրսևորում, խաղը կառուցում է հարվածների և հզոր հարձակումների վրա: Քիչ ուշադրություն դարձնելով մարտավարությանը՝ երիտասարդ թենիսիստները գնդակին անչափ ուժեղ են հարվածում:

-Գուցե պետք է կանոնները փոխել ավելի դիտարժան խաղին վերադառնալու համար…

-Թենիսի օրենքներում արդեն որոշակի փոփոխություններ արվել են: Կարծում եմ՝ պետք է այնպես անենք, որ մեր մարզաձևն ավելի դիտարժան դառնա: Թեև, դա ամեն դեպքում ինձ վրա ազդեցություն չի թողնի, քանի որ տարիներ են պետք ինչ-որ բան փոխելու համար:

-Որևէ առաջարկ ունե՞ք:

-Քանի որ ինքս ATP-ի մրցաշարերին եմ մասնակցում, որևէ հստակ գաղափար չեմ կարող առաջարկել, որովհետև դա այնքան էլ հեշտ չէ: Շատերը կարող են մտածել, թե միտումնավոր ինչ-որ բան եմ առաջարկում, որը օգտակար կլինի ինձ: Դրա համար էլ կանեմ այն, ինչ կա, բայց հնարավոր է՝ ապագայում ունենամ իմ ներդրումը:

-Խաղային օրացույցը ևս պետք է փոխե՞լ:

-Խնդիրն այն չէ, որ մրցումային տարին երկար է: Որքան շատ՝ այնքան լավ, քանի որ դա նշանակում է՝ ավելի շատ խաղացողներ կարող են ապրել այս մարզաձևով: Տա Աստված, որպեսզի ամեն շաբաթ մրցաշարեր լինեն: Խնդիրը վարկանիշի մեջ է. բարձր մակարդակի վրա մնալու համար պետք է մի քանի շաբաթ խաղալ և բարձր արդյունք ցույց տալ:

Հիմա շատ են խոսակցություններն այն մասին, որ 2 տարվա վարկանիշն ավելի արդար և օբյեկտիվ կլիներ, քանի որ թենիսում այդ ընթացքում կարելի կլիներ հանգստանալ, ամեն բան հանգիստ ծրագրել և օգնել այն խաղացողներին, ովքեր արժանի են ավելի բարձր կանգնել: Դա բոլորին թույլ կտար ավելի քիչ սթրես տանել:

-Դո՞ւք եք Ռիո-դե-Ժանեյրոյի Օլիմպիական խաղերում Իսպանիայի առաջին դեմքը լինելու:

-Իհարկե, շատ կցանկանայի: 2012 թվականին չկարողացա, որովհետև ոտքի վնասվածք ունեի, բայց այդ ժամանակ ընկերս՝ Պո Գազոլն էր դրոշակակիրը: Կարիերայիս ընթացքում բազմաթիվ մրցաշարերի եմ մասնակցել, բայց ոչինչ չեմ համեմատի Օլիմպիական խաղերի հետ:

-Խաղերի ժամանակ տարբերություն կա՞ պրոֆեսիոնալների և սիրողական խաղացողների միջև:

-Թենիսիստները, ֆուտբոլիստները, բասկետբոլիստները և շատ մարզիկներ հաղորդակցման իրենց պրոֆեսիոնալ ձևն ունեն, որը ևս պետք է կատարելագործել: Մենք մեր սեփական արտոնություններն ունենք, միևնույն ժամանակ մյուս մարզիկների մոտ միայն հստակ սահմաններ են: Թեև ինձ թվում է, որ քիչ հայտնի մարզաձևերի մարզիկներն ավելի պակաս պարգևատրության արժանի չեն, որովհետև նրանք բացվում են մարդկանց առաջ և փորձում են նոր կարգեր ներդնել:

-Դեռ որքա՞ն երկար է մտադիր խաղալ Ռաֆայել Նադալը:

-Շուտով 30 տարեկան կդառնամ, բայց չեմ պատրաստվում նշաձողն իջեցնել: Հոգեբանորեն պատրաստ եմ խաղալ ու մարզվել, մեծ աշխատանք եմ կատարել դրան հասնելու համար: Իհարկե, ես հասկանում եմ, որ մի օր այդ ժամանակը գալու է և դժվար թե դա երջանիկ պահ լինի ինձ համար, քանի որ այդ ժամանակ ֆիզիկապես չեմ կարողանա խաղալ: Հիմա հաճույք եմ ստանում մարզումներից և միանգամայն մարտական պատրաստվածության մեջ եմ: Մյուս բաների համար ամբողջ կյանքս դեռ առջևում է:

-Երբևէ մտածե՞լ եք Իսպանիայից հեռանալ՝ ավելի քիչ հարկ վճարելու համար:

-Եթե անգամ մտածեի, ապա պետք էր նախապես այդ մասին հոգալ: Փողը կյանքում դեռ ամեն ինչ չէ: Բացի այդ, բախտս շատ է բերել. ես վաստակում եմ՝ անելով այն, ինչ ինձ դուր է գալիս: Երջանիկ եմ Իսպանիայում, մարզվում եմ Բարսելոնայում, Մադրիդում և այլն, շարունակում եմ ապրել այստեղ, որպեսզի վճարեմ հարկերն այնպես, ինչպես այս երկրի ցանկացած քաղաքացի: Մալյորկալում եմ ծնվել, ինձ շատ է դուր գալիս լինել այնտեղ: Ոչինչ չի կարող փոխարինել ընտանիքիս հետ իմ երկրում լինելուն:

-Ի՞նչ եք մտածում Իսպանիայում առկա կոռուպցիայի մասին:

-Պետք է վերջնականապես դադարեցնել դա և պատժել մեղավորներին: Պետք է քաղաքական գործիչներից սկսել, որովհետև նրանց կողմից երկրի ապագայի մասին հոգածություն չկա: Պետք է վերջ դնել նման մոտեցմանը, քանի որ մենք հզոր երկիր ենք: Կոռուպցիային հաղթելը միայն օգտակար կլինի մեզ համար:

-Իսկ ի՞նչ կարծիք ունեք Կատալոնիայի՝ անկախ լինելու ցանկության վերաբերյալ:

-Այդ հարցի շուրջ որևէ կասկած չունեմ: Մալյորկայից եմ, որը Կատալոնիային մոտ է: Մեր լեզուն ու շատ սովորույթներ նման են: Ես չեմ հասկանում այդ հակամարտությունը, ատելությունը, տարակարծությունը: Անհրաժեշտ է հարգել միմյանց: Ես՝ որպես իսպանացի, կցանկանայի՝ Կատալոնիան շարունակեր Իսպանիայի մասը մնալ, որպեսզի ամեն ինչ խաղաղ լիներ, ոչ թե անցյալ տարվա պես, երբ ամեն ինչ լարված էր: Սիրում եմ Կատալոնիան, Իսպանիան և Բալեարյան կղզիները ու ցանկանում եմ, որ նրանք մեկ ամբողջություն լինեն:

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում