«Հարգանք չեմ ուզում». Մետաքսե

Չեմ ուզում հարգես,
Հարգանք մատուցիր ճամփիդ անցորդին,
Ինձ բեր մտերիմ
Սրտիդ լույսերը սիրո այգ որպես,
Որպես տաք թրթիռ, հոգու խենթություն,
Հավատարմության սարեր հեռանիստ,
Բախտի ջերմություն…
Ու երբ կլինեմ,
Ու երբ կլինեմ հարյուր տարեկան,
Թող այն ժամանակ հարգեն ինձ թեկուզ
Սիրո խաղերի ջահելները խենթ,
Այրերը շքեղ ու ծերերն անգամ…
Իսկ հիմա տուր ինձ մի պտղունց երազ,
Մի կում տաք կարոտ ու սիրո մի բուռ
Փշրված լավաշ,
Որ ձեռքիս ափի երկյուղածությամբ
Սուրբ նշխարքի տեղ այրերին ի լուր
Տանեմ, բաժանեմ աշխարհի կանանց,
Որպես հարգանքի մխիթարություն,
Որպես հոգեհաց…

Մետաքսե