Գետակի վրա

Գետակի վրա,
Թեքվել է ուռին,
Ու նայում է լուռ,
Վազող ջրերին:

Երազ աշխարհում
Ամեն բան հավետ
Գալիս է, գնում,
Ու ցնդում անհետ:

Եվ գլուխը կախ՝
Նա լաց է լինում,
Ջրերը ուրախ,
Գալիս են, գնում:

Հին տարիների,
Նուշ հեքիաթներից,
Պատմում էր ուռին,
Այն վառ հուշերից:

Անցած գնացած,
Գարուն օրերին,
Մրմունջն էր կարդում,
Ծերացած ուռին:

Ու լուռ արտասվում,
Տխուր հեկեկում,
Ջրերը ուրախ,
Գալիս են, գնում…

Ավետիք ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ