Մանուկն ու ձյունը

– Ճերմակ փաթիլ,
Սիրուն թիթեռ,
Քեզ ո՞վ բերեց
Երկիրը մեր։

– Արցունք եմ ես՝
Ամպից պոկված,
Ցրտից սառել,
Ընկել եմ ցած։

Այն մոխրագույն
Ամպիկը, տես,
Իմ սիրասուն 
Մայրն է, գիտե՞ս։

– Ճերմակ փաթիլ,
Սիրուն թիթեռ,
Իջիր, իջիր
Երկիրը մեր։

Իջիր անթիվ
Քույրերիդ հետ,
Գարունը գա՝
Կդառնաք հետ։

Իսկ հիմա բաց
Երկնքի տակ
Դաշտում հյուսեք
Ճերմակ վերմակ։

Ու տաքացրեք
Ցորեն-գարին
Բերքով առատ
Լինի տարին։

Գեղամ ՍԱՐՅԱՆ