Ամեն ինչ կանցնի

Գոռում էր մեկը ողջ կոկորդով…
Բայց ամեն ինչը մնաց իր տեղում,
հնացած ամանորյա խաղալիքները եղևնուց կախ…
Նույն ցուցափեղկերը,
նույն մարդիկ
կրկնության փողոցներում,
Ու հիմա ինչքան էլ տխուր է,
Վաղը հաստատ էլի արև դուրս կգա.
Հիշեցնելով գարնան գեղեցկության մասին,
Եվ կծաղկի ինչ-որ տեղ ձնծաղիկը դեղին,
Մի ձեռք կհանի ու կբերի նրանց փողոց,
Անխախտ հիացմունքով ես կառնեմ դրանք ափիս մեջ,
Ես կհարցնեմ սովորության համաձայն՝
ինչու՞ այդ ձեռքը ինձ չհանեց հողից
ու չբերեց ձեզ մոտ դեղին ծաղիկներ…
ամեն- ամեն ինչ կկրկնվի հաշտվածությամբ ծերունական,
Եվ երեկոն կլինի իսկապես անկեղծ մնացած ժամերից,
Այո
հին երգի բառերը չեն փոխվում
Ու չեն խաբում ,
Որովհետև ամեն բան մնաց իր տեղում,
իսկ դու քայլում ես հին ու քարացած քաղաքում
առանց կրկնվելու սովորության
Դու անցնում ես հիմա…
Առաջին ու վերջին անգամ
Դու անցնում ես …
և հեռանալուդ հետ ես հավատում եմ, որ այս գոռոցը իսկապես երգ է…
Որը կրկնվելու է միշտ։

Անի ԱՄՍԵՅԱՆ