Ռուբեն Սևակ․ Գինով գիշեր

Օդին մեջ խունկ կա, օդին մեջ համբույր,
Օդին մեջ գգվանք, օդին մեջ գաղջ բույր.
Բյո՜ւր, բյուր դիցանույշ կարծես շշնջեր
Չորսդիս, այս գիշեր օդին մեջ ինչե՜ր…։

Ցայգին մեջ թրթռում մը կա անդադրում,
Սիրո պես հըզոր, սիրո պես տրտում,
Հազար աստղ կարծես մեկ-երկու պաչեր
Վերևս, այս գիշեր երկնքին մեջ ինչե՜ր…։

Լիճն արծաթ փրփրով վե՜ր կը սլանա,
Ամեն ալյակե մեկ-մեկ սիրենա
Ինձ կախարդ հրավեր կարծես շշնջեր.-
Այս գիշեր լճիս ծոցին մեջ ինչե՜ր…։

Ա՜խ, տաք սիրտ մ’ըլլար, երկու թաց աչեր,
Գլուխըս սիրո կուրծքին վրա հանգչեր.
Թևերս իր մերթ թևին վրա խաչեր…
Այս գիշեր գինո՜վ սրտիս մեջ ինչե՜ր…։