Վահագն Մուղնեցյան. «Ժպտա, երկինք»

Վահագն Մուղնեցյան. «Ժպտա, երկինք»

Ժպտա, երկինք.
Եթե չես բացում խնամող ու տաք
Սիրտը քո՝
Գոնե լույսն աչքերիդ
Կամեցիր մեզ՝
Քո խրատական դասերը
Սերտողներին,
Մեզ, ովքեր մաքառում են
Այս երերուն հողի վրա, –
Քմահաճ ու բիրտ,
Անհուսորեն օտար,
Իր ընդերքում՝
Գիշատիչ ու վայրի
Եվ իր ցասման մեջ`
Անպարագիր անգութ։-

Եվ ցրիր
Մեր տարագիր գլուխները
Համառորեն իր մեջ առնող
Մուժն այս ցնորական…

Բացվիր, երկինք.
Եվ թող ձյուն մաղի
Ապշանքից կծկված
Մեր տների վախկոտ
Կտուրներին։

«Զոհանվեր» (խոսմունք) բանաստեղծությունների ժողովածու, Երևան, 2013թ

Հետևեք մեզ նաև Telegram-ում