Ես դեռ հույս ունեմ. կյանքը՝ քաղցկեղով հիվանդ լուսանկարչի ֆոտոշարքում
Նմանատիպ
Ստանալով թոքերի քաղցկեղի չորրորդ փուլի ախտորոշումը՝ Սթեֆեն Սթարքմանը որոշել էր վավերագրել իր վերջին օրերը՝ հիվանդանոցային բաժանմունքներից մինչև բնություն։
Տորոնտոյում բնակվող լուսանկարիչն իր հիվանդության մասին իմացել է 2021-ին: Սթեֆենը քաղցկեղի մասին հուսահատությամբ պատմել է իր ընկերներին: Նրանցից մեկն առաջարկել է վավերագրել սեփական կյանքն ախտորոշումից հետո: Առաջարկը լուսանկարչին դուր է եկել, նույնիսկ այն օգնել է երկարացնել կյանքը:
«Յուրաքանչյուր քաղցկեղով հիվանդ ունի իր պատմությունը: Իմը սկսվեց սովորական ցավից, որը ստիպեց բուժկենտրոն դիմել: Բազմաթիվ հետազոտություններից հետո բժիշկները քաղցկեղ ախտորոշեցին:Ծնողներս մահացել էին քաղցկեղից: Ասել, որ ես ցնցված էի իմ ախտորոշումից, սուտ կլինի: Ամենադժվարն այդ փուլում կնոջս ինձ մոտ հայտնաբերված քաղցկեղի մասին ասելն էր», – պատմում է Սթեֆենը։
Լուսանկարչի մոտ քաղցկեղը ագրեսիվ ու արագ է զարգացել: Նույնքան ագրեսիվ էլ Սթեֆենը սկսել է պայքարել հիվանդության դեմ:
Պայքարը, սակայն, արդյունք չէր տալիս: Այդ ընթացքում Սթեֆենը լուսանկարում էր կյանքն ու քաղցեղով հիվանդ մարդու առօրյան, գրում իր ապրումների, տեսածի, լսածի մասին: Նրա հուշերն ու ֆոտոպատմությունը պետք է ամբողջանային մեկ գրքում, որն, ըստ Սթեֆենի՝ գիրք է կյանքի մասին՝ մահվան տեսանկյունից:
«Սա իմ կյանքի ավարտի մասին է», – ասում է Սթարքմանը, – «ես սովորել եմ ապրել պահով, արգելափակել այն, ինչ անհանգստացնում է ինձ: Ապրել հնարավորինս լիարժեք ամեն րոպե, ամեն ժամ, ամեն օր: Այնուամենայնիվ, վախ կա: Վախեցնում է նույնիսկ ժամացույցը, որը տկտկում է…ես դեռ ուզում եմ հույս ունենալ»:
