Միթե մենք չենք կարող Երկիրը դարձնել այդպիսին` ուղղարկի սեր է հարկավոր: Սիրեցե՛ք իրար, մարդի՛կ

Նա Րեկն իր ֆեյսբուքյան էջում գրում է`

Աստված ստեղծեց Երկիրը վեց օրում: Ստեղծեց մարդուն և բնակեցրեց նրան դրախտում: Բայց հետո հասկացավ, որ իր վեց օրում ստեղծածը իրական դրախտն է: Ստեղծեց մի կենդանու երկար-բարակ, ինչպես խողովակ: Եվ այդ խողովակ-կենդանու միջոցով մարդուն ուղարկեց իրական դրախտ: Մարդիկ այդ վայրը անվանեցին Երկիր: Աստված արդուն բանականություն տվեց, որպիսզի օգտվի իրական դրախտի բարիքներից: Մարդը լսելով խողովակ-կենդանուն Երկիրը դարձրեց մի ամայի տարածություն: Աստված խղճալով մարդուն, նրանց մոտ ուղարկեց իր սեփական որդուն: Մարդը նրան չլսեց և իր մեղքերի հատուցման տեղը նրան պատժի ենթարկեց: Աստված բարկանալով Երկիրը բաժանաեց մի քանի մասի, որպիսզի եղբայրը եղբորը չսպանի` վերջ տա պատերազմին: Մարդը գտավ ելքը անկենդան երկաթին հրամայեց և նա շարժվեց: Մարդն ինքն էլ չգիտի թե ինչ է ուզում, չի հասկանում, որ իր ուզածը մի մետաղ է, որը ստեղծեց խողովակ-կենդանին, այլ ոչ թե Աստված: Խողովակ-կենդանին մարդուն սովորեցրեց ատել ամեն շնչավորի, ամեն անշունչ առարկայի: Սովորեցրեց դառնալ կենդանաշահ: Մարդը զուրս եկավ Երկրի տարածքից` սլացավ եինինք, որպիսզի գտնի Աստծուն և բազմի նրա տեղը: Աստված նորից խղճաց մարդուն, քանի որ սիրում էր նրան: Նա իր հրեշտակներին ուղարկում էր Երկիր, որպիսզի փոխեն մարդուն, բայց մարդը իր ատելությամբ փոխում էր հրեշտակների էությունը: Միայն ուժեղագույներն էին կարողանում պայքարել, նրանց մարդիկ անվանում են հանճարներ: Մարդը հրեշտակներին ստիպեց ստեղծել մի չարիք, որը մի վարկյանում կջնջի ամբողջ աշխարհը: Բայց մարդը հասկացավ, որ այդ անելով քիչ-քիչ ցավ կպաճառի Տիրոջը և իր հրեշտակներին:
Հրեշտակները ասում էին.
-Մարդիկ հասկացեք Դուք բոլորդ էլ նույն եք, ինչպես եք սպանում Ձեր եղբորը: Դուք կարող եք Երկիրը դառձնել առաջվանը, ինչպես ստեղծեծ Արարիչը: Ուղղարկի մի քիչ սեր է հարկավոր:Սիրեցեք իրար մարդիկ Մարդիկ,
սիրեցեք ամեն մի խոտ, ամեն մի ծառ, ամեն մի շնչավոր էակի և վերջ կտաք պատերազմին: Սեր ու միայն սեր:
Սակայն մարդիկ նրանց չէին հասկանում և կտտանքների էին ենթակում: Միայն շատ տարիներ անց կարողանում էին նրանց հասկանալ: Հրեշտակները չէին հուսահատվում և նկարագրում էին իրական դրախտը.«Այդ աշխարհում քամին մեղմ օրորում էր արմավենու ճյուղերը, մի մեծ կանաչ տարածություն, որտեղ կային երկինքի ու երկրի բոլոր կենդանիները, նրա շուրջը տարածվում էր կապուտաչյա Տիկինը, որտեղ լողում էին բոլոր ձկները»:
-Միթե մենք չենք կարող Երկիրը դարձնել այդպիսին ուղղարկի սեր է հարկավոր: Սիրեցեք իրար մարդիկ:
Հեղինակ Նար Շախյան