«Աղոթք». Կարեն Կարապետյան

Օ տեր երկնային,
Աղոթքս առ քեզ կորչում է ճամփին:

Թե՞ չարքերն անտես, փերիների պես,
Դիմակներ հագած սարքել են հանդես
Ու քեզ խաբելով ցնծում են, տոնում,
Խավարի քողով աչքերդ փակում:

Կամ գուցե աղոթքն իմ կես ճամփից որսում,
Կեղծում են, փոխում, այլ ձև՞ մատուցում,
Որ խոսքիս կեսից նոր հարված ստանում,
Կարծես թե քեզնից, ես դա էի խնդրում:

Որ այդպես է, Տեր, քեզ միշտ կաղոթեմ,
Պատիժներ, չարիք, մահս կխնդրեմ:
Սակայն դու լռիր, լռիր անբարիշտ,
Գուցե այս անգամ ստանաս ճիշտ ու ճիշտ
Ուզածիդ նման…

Կարեն ԿԱՐԱՊԵՏՅԱՆ