Նույնն է ճամբան

Դուք, որ մեռաք հինգ դար առաջ,
Դուք, որ այսօր կը մահանաք,
Նույն ծառին ծիլն էիք կանաչ
Եվ դարձաք նույն հողին ճարակ…

Հինգ դար առաջ, հինգ դար հետո՝
Նույն անցորդն եք անվերադարձ․
Կ’իջնե անհույս մութ երեկո
Ձեր աչքերուն վրա սառած…

Ծառին համար և այս հողին
Նույնն էր երեկ, նույնն է այսօր
Նույն ծաղկումն է գարնանային
Եվ աշնան նույն տերևը չոր։

Դուք, որ հաճախ արտասվեցիք
Եվ դուք, որ շատ զվարճացաք,
Դուք, որ տվիք փուշ ու ծաղիկ՝
Նույն խավարին դարձաք բանակ…

Նույնն է հիմա դար ու վայրկյան,
Երբ որ չկա երթ ու գալիք․
Համայնական նույնն է ճամբան,
Երբ որ չկա կյանքի ալիք…

Մուշեղ ԻՇԽԱՆ