«Վարք մեծաց»

Ու՜շ-ու՜շ են գալիս, բայց ո´չ ուշացած.
Ծնվում են նրանք ճի´շտ ժամանակին:
Եվ ժամանակից առաջ են ընկնում,
Դրա համար էլ չեն ներում նրանց:
Անտոհմ չեն նրանք կամ անհայրենիք,
Հասարակ մորից ու հորից ծնված ՝
Սերում են նրանք և ա´յն վայրենուց,
Որ էլ չէր կարող ապրել քարայրում:
Սերում են նրանք և ա´յն ծերուկից,
Որ նախընտրում էր քնել տակառում:
Սերում են նրանք և ա´յն պատանուց,
Որ սիրահարվեց իր իսկ պատկերին:
Սերում են նրանք բոլո՜ր նրանցից,
Որ սատանայի հոգի են ծախում,
Միայն թե անեն մտածածն իրենց.
Ի՜նչ փույթ թե սատկեն ժամանակից շուտ:
Անվտանգ՝ ինչպես հրդեհն արևի,
Անվնաս՝ ինչպես օգտակար լորտուն,
Վախ են ներշնչում պետություններին
Մինչև իսկ իրենց կամքին հակառակ:
Արքաների հետ խոսում են “դու” ով,
Եթե, իհարկե, լսում են նրանց,
Իսկ թե չեն լսում, մե՜կ է, չե՜ն լռի,
Կխոսեն նույնիսկ իրենց կոշկի´ հետ:
Ով սահմանում է նոր օրենք ու կարգ՝
Հայտարարվում է և օրենքից դուրս:
Բայց չեն վախենում նրանք չար մահից.
Ապրում են դժվար ու մեռնում են հեշտ…

Պարույր ՍԵՎԱԿ