Երկնքից թաքուն…

Հորինածդ հրեշտակները ներվերս կերան
ամբողջ գիշեր,
Քո նման հրեշտակների վրա
ջղայնանալս չի գալիս,
Քունս պառկել էր կողքիս. սիրահարված
նայում էր ինձ,
Էլի հանդիպել էինք գիշերը,
Քունս սանրում էր մազերս,
Հորանջում էինք,
Երկնքից թաքուն հրեշտակներդ հանկարծ սկսեցին անմեղ, անդիպչել համբուրվել,
Մի պահ երկրային դարձան երկնքից թաքուն,
Ու ինչ-որ հորինված էր գիշերս,
Ինչ-որ ֆրանսիական դրախտ կար սենյակում,
Ֆրանսիական երաժշտություն,
Անծանոթ ֆրանսիական բառերով,
Ինչ-որ թևերի շարժ կար,
Համբույրներ ֆրանսիական,
Ու հրաշալի էր ..
Ու հրաշալի է,
Երբ դու ես հորինում գիշերս,
Երբ դու ես փակում աչքերս,
Երբ խանդում է քունս քեզ,
Ու երբ ամենինչ ֆրանսիական է:

Արևիկ ՉՈԲԱՆՅԱՆ