Կապիկն ու հայելին

Իրեն տեսնելով
Հայելու միջին,
Կապիկը ոտով
Մի բոթեց արջին.
Քեռի, սրան տես,
Սա ո՞վ է, գիտե՞ս.
Հրեշ, ցուցանք,
Պատիժ, փորձանք:
Ինձ տեղնուտեղ կսպանեի,
Թե քիչ սրան նմանեի:
Բայց թե ես էլ ինչո՞ւ հետ եմ,
Էդպես ցուցանք քչի՞ն գիտեմ,
Թվե՞մ զատ – զատ,
Մերոնց մեջ շատ
Քան թե թվես
Ձերոնց զատ – զատ,
Լավ չէ՞ նայես,
Խելոք, վրադ, –
Էն գարշելուն
Արջը ասավ,
Բայց թե խոսքը
Տեղ չհասավ:

Աթաբեկ ԽՆԿՈՅԱՆ (Խնկո Ապեր)