Անցորդներն ու շները

Մի անգամ
Երկու բարեկամ
Անցնում էին խոսելով։
Սրանց ձայնը լսելով
Մի շուն բակից
Վազեց վրա․
Մին էլ ահա՝
Կեռ պոչերը,
Թաց դնչերը
Բարձրացրին հարա-հրոց,
Եվ փողոցը դարձավ շննոց։

Մի անցորդը ծռվեց՝ քարի,
Մյուսն ասաց․-Ախպեր, արի,
Քարով էլ շատ կգազազին,
Միշտ էդպես են շունն ու թազին։

Եվ ճիշտ նրանք որ քիչ անցան,
Էլ հաչոցի ձայն չիմացան։

Աթաբեկ ԽՆԿՈՅԱՆ (Խնկո Ապեր)