Մարմինը մարմին չունի

մարմինը մարմին չունի,
մարմինն ազատ է
ինչպես այրված լուցկին,
ինչպես չկարդացված գիրքը,
ինչպես կտորի վրա մնացած փոշին…
դու հեռացող մատներով
լռություն ես շշնջում ուսիս,
քարկապված պարանոցս
չի սղոցվում,
աճում է,
աճում անշարժության մեջ,
հասնում քո ափին,
սիրտս լացում է
չվերջացող վերջինը,
գունատ աչքերով
փակվում եմ,
փակվում,
փակվում մինչև դուրս:

Մար ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ