Հովհաննես Գրիգորյան
Նմանատիպ
Նա գնում էր նավով հեռու հեռավոր երկրներ:
Քամին փչում էր և կապույտ էր ջուրը:
Երկնքում աստղեր կային և լուսին կար նույնպես:
Նա գնում էր նավով՝ ոչ տխուր և ոչ էլ ուրախ էր,
իր խցիկում նստած ծխում էր, թերթ կարդում,
կոշիկները հանել դրել էր մահճակալի տակ,
շարժում էր ոտքի մատները,
թերթ կարդում,
ծխում:
Իսկ հենց այդ նույն պահին
ես պառկած իմ տանը
երազ էի տեսնում, որ գնում եմ նավով
հեռու հեռավոր երկրներ:
Քամին փչում էր և կապույտ էր ջուրը:
Երկնքում աստղեր կային և լուսին կար նույնպես:
Ես գնում եմ նավով՝ ոչ տխուր և ոչ էլ ուրախ,
իմ խցիկում նստած ծխում էի՝ թերթ կարդում:
Կոշիկներս հանել և դրել էի մահճակալի տակ,
շարժում էի ոտքիս մատները,
թերթ կարդում
ծխում:
Աստված իմ՝ ես ինչքան եմ սիրում քեզ:
Ու արագ նետում եմ մի կողմ,
դադարեցնում եմ շարժել ոտքիս մատները,
մահճակալի տակից հանում
և արագ-արագ հագնում եմ կոշիկներս,
լուսինը նետում եմ մի կողմ,
աստղերը նույնպես,
սեղմում եմ քամու կոկորդը
և նա դադարում է փչել
և արագ փոխում ջրի կապույտ գույնը,
իսկ ամենավերջում
տախտակ առ տախտակ քանդում եմ նավը.
և ամենավերջին տախտակը պոկելիս
արթնանում:
