Նող­կա­լի երևույթ, հո­գեոր­սու­թ­յան տխեղծ մի տե­սակ

Նո­րից սկ­սել են կեղծ հոգևոր նա­մակ­ներ մի­մյանց ու­ղար­կե­լը: Դա Սա­տա­նա­յի մո­լո­րեց­նող ո­րո­գայթ է, դրան տեղ չտանք, որս չդարձ­նենք մենք մեզ: Չգայ­թակղ­վե՛նք:
«Նաև ի­մաս­տուն լի­նել օ­ձե­րի նման»,- խրա­տեց Հի­սուս։
Չգի­տեմ, ով ինչ­պես է մտա­ծում, սա­կայն «հոգևոր նա­մակ­ներ» ու­ղար­կող­նե­րը և սպառ­նան­քով պար­տադ­րող­նե­րը, թե այս­քան մար­դու պի­տի ու­ղար­կես, Աստ­ծուց լի­նել չեն կա­րող: Ե­թե մե­կը պա­րապ է և անմ­տա­բար մտա­ծում է այդ­պես «գործ ա­նել» և «Աստ­վա­ծա­հա­ճո դառ­նալ», ա­պա թող ի­մա­նա, որ հա­վա­տը պար­տադ­րանք չէ, քա­նի որ յու­րա­քան­չյուր պար­տադ­րանք բռ­նու­թյուն է, իսկ բռ­նու­թյան ստր­կաց­նո­ղը Աստ­ծո ա­նու­նով` միայն Սա­տա­նան է և ոչ թե Աստ­ված:
Կա­ղա­չեի` եղ­բայր­ներ և քույ­րեր, ե­թե ու­զում եք Աստ­ծոն հա­ճե­լի որևէ բան ա­նել, նախ ջա­նա­ցեք ինք­ներդ որս չդառ­նալ` ձեր կամ­քը չեն­թար­կեց­նել այ­լոց, ան­գամ Աստ­ծո ա­նու­նով ե­թե հան­դես գան` և սրանք հան­դես են գա­լիս պար­տադ­րան­քով և ա­նեծք­ներ դնե­լով: Տա Աստ­ված, որ հե­ռու մնան նման «գոր­ծից», քա­նի որ այ­լոց կամ­քի վրա իշ­խե­լու ե­լած նրանց ա­նեծք­նե­րը ի­րենց պի­տի վե­րա­դառ­նան, քա­նի որ այդ­պես իսկ է Աստ­ծո օ­րեն­քի սահ­մա­նը` կա­խար­դու­թյամբ զբաղ­վող­նե­րի հա­մար:
Քրիս­տոս ե­կավ և մեր­ժեց երդ­վե­լը և չա­րից հա­մա­րեց, իսկ սրանք երդ­վեց­նում են, թե այս­քան մար­դու պի­տի ու­ղար­կես, ե­թե ոչ ա­նեծք­ներ կգան վրադ և տկար­նե­րին, նրանց իսկ հա­վա­տը այդ­պես խա­բե­լով, դարձ­նում են սո­վոր Աստ­ծո ա­նու­նով ե­կող ա­մեն ինք­նա­կո­չի հրա­մա­նին են­թա­կա­յել, նրանց դրած ա­նեծք­նե­րի վա­խից, այդ­պես վերս­տին ստո­րաց­նե­լով ու ընկ­ճե­լով, փչաց­նե­լով բազ­մա­թիվ հո­գի­նե­րի:
Մո­լո­րա­միտ չմ­նանք: Մա­հա­ցու հան­ցանք կա կա­խար­դու­թյուն ա­նե­լու մեջ, որ ըստ էու­թյան, սի­րո հետ կապ չու­նի, այլ մար­դա­տյա­ցու­թյան կող­մից է, չա­րից է ի հայտ ե­կել:
Նող­կա­լի երևույթ է, հո­գեոր­սու­թյան տխեղծ մի տե­սակ, որ մար­դու ներ­սի մեղ­քից ու տգի­տու­թյու­նից է ուժ ստա­նում և ոչ թե ճշ­մա­րիտ խո­նար­հու­թյու­նից ու ա­պաշ­խա­րու­թյան խա­չակ­րու­թյու­նից: Իսկ այդ ա­մե­նի չար թի­կուն­քը` հոգևոր սա­կա­վամ­տու­թյունն ու տգի­տու­թյունն են և մար­դուս ըն­կած, պիղծ վար­քը: Խոսքս միամ­տու­թյամբ մո­լոր­ված­նե­րի մա­սին չէ: Տե­րը նրանց կորս­տից հնա­րա­վո­րինս ա­ռա­վե­լով հետ կպա­հի: Սա­կայն հի­շենք, որ Հի­սուս մեզ պատ­վի­րեց` միայն միա­միտ չլի­նել, այլ, ա­ղավ­նու նման միա­միտ լի­նե­լու հետ մեկ­տեղ նաև ի­մաս­տուն լի­նել օ­ձե­րի նման, որ­պես­զի որս չդառ­նանք:

Մաք­սիմ ՈՍ­ԿԱ­ՆՅԱՆ

Աղբյուր՝ Irates.am