Հովհաննես Հովհաննիսյան․ Հայ զինվորին

Թառլանի պես թառել ես
Էդ սև մռայլ քարափին,
Աչքդ հեռուն հառել ես,
Որ մոտ չգա հարամին:

Սարերը բուք ու բորան,
Կուրծքդ մի սար անառիկ,
Հայրենիքիդ պահապան
Կանգնած ես լուռ, հայ մարտիկ:

Ուշ չես դնում թշնամու
Գնդակների տարափին,
Պարտքիդ ձայնին դու հլու
Մնում ես էդ քարափին:

Աստված թևիդ հովանի,
Սարի թառլան անվեհեր,
Քեզ հետ, կտրիճ, թող լինի
Մեր օրհնությունն ու մեր սեր:

1919