Ժուժկալություն

Ժուժկալությունը քրիստոնեական ամենաերանելի առաքինություններից մեկն է, որ խորհրդանշում է մարդու ճշմարիտ հեզությունն ու չափի զգացում ունենալը։ Ավաղ, հատկապես ներկայիս գերժամանակակից պերճանքների և գայթակղությունների ժամանակաշրջանում, մեզանից քչերին է հաջողվում պահպանել մարդկային այս ազնվագույն հատկանիշը։

Մեզանից շատերն այսօր ընկել են ագահության հորձանուտը և տրվել աշխարհի բազում գայթակղություններին՝ մոռանալով հոգևոր արժեքների կարևորության մասին: Ինչպե՞ս պիտի փրկվեն նրանք, եթե ոչ ժուժկալությամբ։

Ժուժկալությունը, ինչպես և քրիստոնեական մյուս բոլոր առաքինությունները, նախևառաջ մարդկային որակ է և ապրելակերպ, որ դրսևորվում է Քրիստոսով պայծառակերպված անհատի կյանքում: Երբ մարդ ժուժկալ է, նա այդպիսին է յուրաքանչյուր հարցում՝ թե՛ նյութական արժեքների և թե՛ մարդկային փոխհարաբերության:

Մեր կյանքը, կենցաղը դասավորելիս՝ պետք է իմանանք նաև, որ Աստված ամենևինդեմչէնյութականբարեկեցիկվիճակին, հարստությանը, ուրախությանըևԻրիսկպարգևածբարիքներըվայելելուն: ՍակայնԱստվածչիցանկանում, որմարդը նյութի ստրուկըդառնա, իրկյանքիիմաստըփնտրի նյութական աշխարհում՝ կարծելով, թեիրերի առատություննէիրեներջանիկ դարձնելու:

Պետրոս առաքյալն ասում է, որԱստվածմեզշնորհելէկյանքինևաստվածապաշտությանըվերաբերողամենինչ՝Իրաստվածայինբնությանըհաղորդակիցլինելուևայսաշխարհիցանկություններիցուապականություններիցհեռումնալուհամար: Դրահամարմեծջանքէպահանջվումմեզանից, որպեսզիհավատովառաքինությունձեռքբերենք, առաքինությամբ՝գիտություն, գիտությամբ՝ժուժկալություն, ժուժկալությամբ՝համբերատարություն, համբերությամբ՝աստվածապաշտություն, աստվածպաշտությամբ՝եղբայրասիրություն, եղբայրասիրությամբէլ՝սեր (տե՛ս՝ԲՊետրոս 1:3-11):

Արմեն Չաքմիշյան

Աղբյուր՝ Qahana.am