Զահրատ․ Իր աչքերը

Ա

Համբուրելով համբուրեցէք
Այդ սեւ աչքերը որոնցմէ խանդաղատանք կը ծորի
Ու սիրելով սիրեցէք 
Այդ թարթիչներն որոնք թել թել ձեր շրթներուն կ՚երկարին
Գինովնալով գինովցէք
Երբ այղ աչքերը կը խօսին ձեր աչքերուն հետ միայն 
Այո, պսպղուն սեւութեան դէմ պահ մը ամէն չափ մոռցէք
Հիանալով հիացէք

Բ

Զարմանալով զարմացան
Այդ սեւ աչքերն երբ զիս տեսան իրենց փայլին ծնրադիր
Ու յուզուելով յուզուեցան
Այդ թարթիչներն որոնք թել թել թրթռացին թարթափուն
Զարմանալով զարմացան 
Ու ճաճանչներ իրար անցան իր բիբերուն մէջ խռով 
Մինչդեռ պատմել կ՚ուզէի թէ զիրենք որքան կը սիրեմ
Չիմանալով չիմացան

Գ

Իր աչքերը Ոչ ըսին
Խաղաղ կ՚երթար ան իր ճամբէն երբ յանկարծ
Մանիշակի մը պէս սէրս երկարեցի քայլերուն
Իր աչքերուն հաւանաբար խիճի նման երեւցայ
Կից մը տուաւ անտարբեր
Իր աչքերը Ոչ ըսին
Երկարօրէն երազներս պատմեցի 
Այդ բիբերէն ներս թափանցել կը կարծէի պատմելով –
Պուտ մը գորով պուտ մը թախիծ – յետոյ մերժում մը դժնէ
Իր աչքերուն պատուարի պէս կանգնեցաւ
Իր աչքերը Ոչ ըսին
Երազներս բոլորը մէկ ահա այսպէս մարեցան –
Սիրտս չեղաւ որ իր աչքերն արցունքը ինչ է սորվին
Հետեւաբար անդին դարձայ երբ լացի
Ան իր աչքերն առաւ – ի սպառ հեռացաւ

Դ

Իր աչքերը մոռցայ կ’ըսեմ հովերուն –
Եթէ գիտնամ թէ հովն իսկոյն
Պիտի երթայ 
Ականջն ի վար հովու ձայնով փսփսայ
Թէ Զահրատը փոփոխամիտ 
Մոռցեր է գինքն ու իր աչքերը շատոնց
Իր աչքերը մոռցայ կ’ըսեմ ամէնուն 
Որ չնէլայ թէ սրտին խորը դառնութեան բիծ մը մնայ
Երբ յիշէ 
Իր աչքերը մոռցայ կ՚ըսեմ հովերուն –
Մինչդեռ բաւ է որ հպանցիկ
Զեփիւռ մը գայ դպի մորթիս
Ու ճանչնայ 
Թէ ես Զահրատ իր աչքերուն կարօտն ունիմ սոսկալին
Եթէ գիտնայ
Սրտին խորը կարեկցութիւն մը կ՚արթննայ – ով գիտէ –
Գուցէ զղջում մ՚իր բիբերը կը տանջէ 
Ու գադտնօրէն ան իր Զահրատը կու լայ –
Այդ թարթիչներն ոչ մէկ արցունք մինչդեռ պէտք չէ որ թրջէ
– Իր աչքերը մոռցայ կ’ըսեմ բայց սուտ է

Ե

Իր աչքերը պիտի գան
Երբ իմանան թէ ես Զահրատ իրենց գեղին գովաբան
Անասելի տենչերու մէջ տարուբեր 
Իր աչքերովն իր աչքերովն իր աչքերովն եմ լեցուած
Երբ իմանան իր աչքերը պիտի գան
Իր աչքերը պիտի լան 
Երբ գան տեսնեն թէ ես Զահրատ իրենց լոյսով սիրավառ
Անմեկնելի տենդերու մէջ տոչորուն 
Իր աչքերէն իր աչքերէն իր աչքերէն եմ խանձած
Երբ գան տեսնեն իր աչքերը պիտի լան
Իր աչքերը պիտի տան 
Երանութիւնն անհնարին զոր ես Զահրատն անարժան
Անպատմելի ձանձրոյթին հետ առանձին 
Որոներ եմ հայցեր ի զուր իր աչքերէն խանդաղատ –
Իր աչքերը երանութիւն պիտի տան
Հակառակ 
Այն սեւ գծին որ մեր միջեւ բաժանման պատն է անանց
Հաւատալով կը հաւատամ թէ նորէն 
Իր աչքերուն հետ նոյնացած պիտի տեսնէք օր մը զիս 
Պիտի նայիք այդ աչքերուն անհունօրէն աղուորցած Թարթիչներուն որոնք թել թել սիրասարսուռ կը դողան
Ու պիտի 
Ձեր աչքերուն թերահաւատ պաղութենէն ամչնաք
Հակառակ 
Այն մերժումին որ գինքն այնտեղ ու զիս այստեղ քշելէն
Անջատելով անջատեց
Մեր անուններն իրարմէ –
Յամառօրէն կը հաւատամ թէ նորէն 
Իր աչքերուն հետ նոյնացած պիտի տեսնէք օր մը զիս 
– Աչքերուն հետ անհունօրէն աղուորցած –
Ու պիտի 
Երանութիւնը գուշակէք լոյսին նման մարմնացեալ 
Որովհետեւ երանութիւն մը կը շողայ համասփիւռ
Այդ աչքերովն երբ սիրէ