Ազգն ու Քարը

Հակոբ Հակոբյան՝ Սաղմոսավանքի շրջակայքը, 1978

Լերկ բլուրներ, սարեր, ժայռեր,
լերկ քարերի հարահոս վազք.-
սրանից է կերպար առել
բիբլիական հզոր մի ազգ:

Մեկ այդ ազգն է քարի վրա,
մեկ այդ քարն է ազգի մեջքին,
թավալվում են գիլ ու գլոր՝
ձեռ առնելով ժամանակին:

Քարը ազգին, ազգը քարին,
իրար խելք են տալիս-առնում,
եւ նրանց մեջ նույն արեւի
խարկված ոգին է սավառնում:

Եվ բաժանում չկա հավետ,
քարն ու ազգը իրար կպած,
արեգակի պտույտի հետ,
տիեզերքով մեր չափչփած:

Այնքան պիտի թռչեն, սուրան,
մինչեւ բախտի դուռը ջարդեն,
ինչպես Դավթի քարը ճեղքեց
բութ Գողիաթի զրահն անդեմ:

Ռազմիկ ԴԱՎՈՅԱՆ