Կանաչ դաշտի մեջ…

*
Կանաչ դաշտի մեջ, ուր լույսն արեւի
բարակ քամու հետ ծփում է հանդարտ,
տխրությունը հին շիրմաքարերի
նայում է հոգուդ աչքերին անթարթ:

Սրինգի ձայնը գեղգեղանքներով,
կանաչների մեջ, լույսին հպատակ,
կարոտ է երգում թախծի հանգերով
եւ ներծծում է շիրիմների տակ:

Ահա, պատկերը վախվորած նեռի՝
քաղցր լույսի մեջ շարժվում է անհույզ.-
արդյոք թախի՞ծն է դա կորածների,
թե՞ մեր կորստյան տագնապը անհույս:

Կանաչ դաշտի մեջ, ուր լույս արեւի
բարակ քամու հետ խաղում է անվերջ,
հին թախիծը հին շիրմաքարերի
լուծվում է դանդաղ հոգիների մեջ:

Ռազմիկ ԴԱՎՈՅԱՆ