Ապազգային քաղաքականության ու քաղաքական տրանսգենդերիզմի խաչմերուկներում

ԵՐԵՎԱՆ, 19 ՆՈՅԵՄԲԵՐԻ, Facebook: Եկեղեցու պատմության պարտադիր լինելու դեպքում ապագա քաղաքաքապետներդ Վեհափառին պարոն կաթողիկոսով չեն դիմի։

Հայոց լեզու և գրականություն առարկաների դասավանդումը բուհերում պարտադիր լինելու դեպքում ապագա նախարարները Թումանյանից գոնե մի քառյակ անգիր կարտասանեն, այլ ոչ թե մի կերպ կկարդան։

Եվ,վերջապես, «Հայոց պատմություն» առարկայի բուհերում պարտադիր դասավանդման պարագայում, ապագա վարչապետները չեն հայտարարի, թե 1991թ-ի սեպտեմբերի 2-ին Արցախը անկախացել է Սովետական Ադրբեջանից։

Սակայն Փաշինյանի իշխանությունը շարունակում է իր ապազգային և մանիպուլացման քաղաքականությունը։

Տեսեք.

Իշխանության պատասխանատուները ի ցույց դնելով իրենց իզմեր չունեցող քաղաքական էությունը, հայտարարում են, թե գնացեք համոզեք բուհի գիտական խորհուրդներին, որպեսզի յուրաքանչյուր բուհ հայագիտական առարկաների դասավանդումը պարտադիր դարձնի։

Սա պատասխանատվությունը սեփական ուսերից գցելու հերթական փորձն է։

Եթե նման անհեթեթ ու բութ տրամաբանությամբ շարժվենք, ուրեմն զորակոչի ժամանակ կարելի է հայտարարել, թե գնացեք համոզեք, որ պարտադիր զորակոչվեք բանակ, պետությունը կապ չունի, կամ հարկերի և տուրքերի հավաքագրումն էլ գնացեք համոզեք տնտեսավարողներին մուծեն ու որևէ օրենսդրական պարտադիր նորմ չկա։

Սա բացահայտ ապազգային ու հակապետական մոտեցում է։

Հ.Գ. Իսկ նախարարի պաշտոնը զբաղեցնող անձի հիմնավորումը, թե Արցախյան հերոսամարտից առաջ Հայոց լեզու և Հայոց պատմություն առարկաները բուհերում պարտադիր չեն եղել, բայց դա չի ազդել հայրենասեր սերունդ դաստիարակելու վրա, կներեք, հիմարություն է։

Նույն տրամաբանությամբ կարելի է ասել, քանի որ մինչև Մեսրոպ Մաշտոցի կողմից գրերի գյուտը հայ ժողովուրդը տվել է փառավոր ճակատամարտեր, օրինակ՝ Տիգրան Մեծի գլխավորությամբ՝ Արածանիի ափին ջախջախելով պարթևներին կամ Մամիկոնյան իշխանի գլխավորությամբ՝ Ձիրավի դաշտում, ուրեմն գրերի գյուտն էլ պարտադիր չէր։

Հ.Հ.Գ.Կատարյալ քաղաքական անմեղսունակություն։

Էդուարդ ՇԱՐՄԱԶԱՆՈՎ