Եղավ այն ցունամին, որից Թուրքիան վախենում էր, բայց որևէ պետության հետ ռազմական հարաբերություններ չի խզվի. Կիրո Մանոյան

«Արդեն եղավ այն ցունամին, որից Թուրքիան վախենում էր՝ որպես արդյունք և հետևանք»,-լրագրողների հետ հանդիպմանը շեշտեց  ՀՅԴ Բյուրոյի  Հայ դատի և քաղաքական հարցերի գրասենյակի ղեկավար Կիրո Մանոյանը՝ պարզաբանելով, որ դա մասնավորապես վերաբերում է Վատիկանում Հռոմի պապի մատուցած Սուրբ պատարագին և  դրա  շրջանակում արված  հայտարարությանը, որ 20-րդ դարի առաջին Ցեղասպանությունը  հայերինն է  և, որ այդ չարիքը  թաքցնելը  կամ ժխտելը նշանակում է արնաքամ անել վերքն առանց վիրակապելու: 

Կիրո Մանոյանը վստահ է՝ առաջիկա օրերին սկսված ցունամին շարունակվելու է՝ հաշվի առնելով ապրիլի 22-ից 24-ը Ցեղասպանության100-րդ տարելիցի միջոցառումների շրջանակում տարբեր երկրներից սպասվող բարձրաստիճան հյուրերի ներկայությունը: Ավելին՝ ՀՅԴ  Բյուրոյի Հայ դատի և քաղաքական հարցերի գրասենյակի ղեկավարը չի բացառում, որ մինչև ապրիլի 24-ն անսպասելի կամ այսպես ասած՝ չծրագրված ճանաչումներ լինեն: 

Այս համատեքստում Կիրո Մանոյանն ընդգծեց, որ Թուրքիայի գալիպոլիական նախաձեռնությունն աշխատեց իր իսկ դեմ, որը պետք է իբրև թե ստվեր գցեր Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի միջոցառումների վրա.«Հակառակը ՊապԹուրքիան իր այդ նախաձեռնությամբ ստեղծեց հավելյալ հետաքրքրություն մեր միջոցառումների ուղղությամբ»:

Ի դեպ, Մանոյանը նկատեց, որ հայամետ  հայտարարությունների  պատճառով Թուրքիան  չի  խզի տնտեսական և  ռազմական հարաբերությունները որևէ  պետության հետ, քանի որ գործում է իր շահերից ելնելով, իսկ սա շահավետ չէ. «Կարծում եմ՝ երկու-երեք ամիս հետո ամեն ինչ կընկնի իր տեղը։ Մենք բազմաթիվ անգամ ենք սրա ականատեսը եղել։ Չմոռանանք,  որ 2001թ.-ից առաջ Թուրքիան ասում էր, թե այս կանենք, այն կանենք, որ Ֆրանսիան ընդունի Հայոց ցեղասպանությունը, բայց ընդունումից մի քանի ամիս հետո այս  երկու երկրների հարաբերությունները խորացան»: 

Այս ֆոնին չանտեսելով  Եվրոպայի խորհրդարանի Հայոց ցեղասպանության մասին ընդունած բանաձևը,   բանախոսը նկատեց, որ1987-ի հունիսի 18-ին ընդունվածի համեմատ քայլ առաջ է, որտեղ  ասվում էր, որ  ժամանակակից Թուրքիան 1915-1917-ին Օսմանյան Թուրքիայի կողմից կատարվածի համար պատասխանատու չէ: Բայց սա չի նշանակում, թե վերջին բանաձևում չկան անընդունելի ձևակերպումներ՝ Թուրքիայի ղեկավարության անցածտարի մեկնարկած «ընդհանուր ցավի» քաղաքականության կարևորումը, վեց տարի հետո  հայ-թուրքական արձանագրությունների մասին ակնարկը: 

Հարցին, թե Ցեղասպանության հարցում միջազգային անդրադարձը բարոյական հաղթանակից բացի ի՞նչ տվեց իրավական հարթությունում, Կիրո Մանոյանը նշեց, որ  այստեղ միայն իրավական խնդիր չէ. «Չեմ կարծում,որ Պապը ելույթ ունենալով իրավական հիմք պետք է ստեղծեր: Բայց որ քաղաքական կարգավորում կարող է լինել, դա փաստ է: Այսինքն՝ սրա արդյունքն իրավական ձեռքբերումը չի, հարցը քաղաքական ճնշումն էր. միջազգային առաջատար այնպիսի լրատվամիջոցներ են խոսում Ցեղասպանությանմասին, որոնք անցյալում չէին խոսում, արդեն ասում են ժխտողականությունը սխալ է: Իհարկե, իրավական կողմը համեմատաբար քաղաքականից հետ է մնացել, որը պետք է հասնի քաղաքականին և  դառնա ճնշում»: 

Մանոյանը վստահ է՝ ապրիլի 25-ին hայկական կողմը շարունակելու է այն, ինչ անում էր մինչև ապրիլի 24-ը, բայց ոչ ամբողջությամբ այդ նույն բնույթի ու ձևի: Ըստ նրա՝ չհեռանալով ճանաչման գործընթացից, մեր ջանքերը պետք է  կենտրոնացնենք պահանջատիրության և  հետևանքների վերացման վրա՝ հիմք ընդունելով Համահայկական   հռչակագիրը: