Սիրանուշի կատուն

Տատիկը սիրուն մի կատու ուներ,
Շատ սերով էին կատուն այդ գիտեր,
Բայց բակում երբ մի առնետ հայտնվեր,
Տատը կեր չէր տա, դա, անշուշտ, սով էր:

Կատուն նկուղից առնետ էր բռնում,
Սիրանուշ տատի տան շեմին դնում,
Տատը շոյում էր սիրելի կատվին
Եվ ձուկ տապակում հերոսի պատվին:

Երկուսով էին միշտ նստում
Եվ իրենց վաղվա օրվան հավատում,
Իսկ մեր ժիր կատուն, երբ կերից գոհ չէր,
Առնետ էր բռնում, դա հո դժվա՞ր չէր:

Գագիկ ՓԱՐՎԱՆՅԱՆ
Աղբյուր՝ heqiat.am։